بی شک یکی از مهمترین حوادث چهار دهۀ گذشته، تحمیل جنگی هشت ساله به جمهوری اسلامی ایران بوده
است. دربارۀ تأثیرات کوتاه مدت و بلندمدت این پدیده کتابها، پژوهشها و آثار هنری فراوانی تهیه شده
است. شاید ماندگارترین این آثار به حوزۀ سینما مربوط باشد؛ جایی که گونه ای جدید از فیلم سازی، با نام ژانر دفاع مقدس
توانسته بسیاری از مخاطبان هنر هفتم را به سمت خود جلب کند. با بررسی تاریخ سینما
میتوان به راحتی دریافت که بیشینۀ آثار سینمایی، برای تأثیر گذاری بیشتر، به موسیقی وابسته اند. سینمای دفاع
مقدس نیز از این مهم مستثنی نیست. بسیاری از آهنگسازان برجستۀ ایرانی، بهترین آثارشان را در همراهی با
فیلمهای دفاع مقدس خلق کرده اند. با توجه به اهمیت موسیقی فیلمهای ژانر دفاع مقدس، و همچنین کمرنگ
بودن سابقۀ پژوهش در این زمینه، نگارنده کوشیده است با توجه به پیشینۀ تحصیلی و تخصص خود، بخشی
از این جای خالی را پر کند. این پژوهش در چهار فصل انجام شده است. چیدمانِ آثار سینمایی دهه های 70
و 90 شمسی، به ترتیب سال تولید انجام و موسیقی هر یک از این فیلم ها در بخشهای مختلف بررسی شده
است. در فصل اول به اهمیت موضوع و پرسشهای تحقیق اشاره شده است. در فصل دوم و سوم، به ترتیب،
موسیقی آثار دهه های 70 و 90 از نظر مُد، سازبندی، حضور خوانندگان و در نهایت رویکرد آهنگسازی تحلیل
شده است. از آنجایی که در هیچ اثر موسیقایی نمیتوان نقش خالق اثر را نادیده گرفت، در فصل چهارم
پژوهش، فهرستی از آهنگسازان این دو دهه ارائه شده و همچنین نمودارهایی که تنوع مُد و سازبندی را نشان
میدهند در انتها آمده است. در نتیجه گیری پژوهش نشان داده میشود که آهنگسازان از ترکیب و تلفیق سازها
و مُدهای شرقی و غربی بیشترین بهره را برده اند؛ سازها ی زهی غربی و مُد نوا بیشتر از باقی سازها و مُدها
به کار رفته اند. امید است در پژوهشهای آتی، دلایل استفادۀ بیشتر از سازهای غربی و مدهای شرقی بررسی
شود .