ده سال پس از شهادت عبدالنبی در جنگ، پدر عبدالنبی و دوست صميمی اش عيسی ـ كه يك پايش را در جنگ از دست داده و پای مصنوعی دارد ـ به همراه اهالی روستا تصميم می گيرند مزار او را عوض كنند. عيسی می خواهد به شهر برود و با پدر عبدالنبی سنگ بخرد، اما ارباب اجازه نمی دهد او به عنوان چوپان روستا، كارش را رها كند؛ به خصوص كه قرار است عده ايی براي خريد گوسفندها از شهر بيايند. با وجود اين مخالفت، عيسی به شهر می رود و ارباب هم او را از چوپانی بر كنار می كند. نبش قبر آغاز می شود و اهالی روستا در كمال تعجب، پيكر عبدالنبی را سالم و دست نخورده می يابند. از طرفی، ارباب كه از جستجوی چوپان خسته شده و نتيجه ای نگرفته، از عيسی می خواهد به سر كارش برگردد.