در موقع عمل جراحی يك رزمنده  مجروح به نام حسين، پلاكی كه شماره اش خوانده نمی شود از او به دست می آيد. مادر حسين به بالين پسرش می رود و ماه ها از او پرستاری می كند. با آزاد شدن اسرا، پدر حسين يك ماهی سنگي و يك انگشتر را به نشانی پسرش می فرستد. حسين درمی يابد كه انگشتر به دوست صميمی اش علی تعلق دارد. او پس از جست وجو مادر علی را می يابد و پی می برد كه پير زن در اين سال ها از مجروحی ناشناس پرستاری می كرده كه خودش نيز می دانسته كه او پسرش نيست. حسين ماجرای شهادت علی را براي پيرزن بازگو می كند.